woensdag 8 februari 2012

Ik was net bezig om een heel antwoord op de reactie van Akelein te schrijven en toen bedacht ik dat ik dit beter voor mezelf als een echt "blogje" kan schrijven omdat het weer een stukje van mijn "angst" verklaart. En ook het teruglezen waard is als ik het een keer niet zie zitten....


Sinds de koop van mijn huis ben ik ook een beetje hyper geworden over alles financieel. Daarvoor fladderde ik maar een beetje door het leven, er volledig op vertrouwend dat het allemaal wel goed kwam en dat ik heus gewoon al mijn financiële verplichtingen kon voldoen. In goede tijden spaarde ik, in mindere tijden schroefde ik de kraan dicht en ik heb me eigenlijk altijd prima gered. Misschien geluk, misschien stiekem toch een gezonde manier om met geld om te gaan? Ik kocht weinig wat ik niet nodig had, ben niet modebewust en draag mijn favoriete spijkerbroeken, shirts en laarzen tot ze van ellende uit elkaar vallen, ging niet op dure vakanties, heb geen eigen auto etc. en ben (gelukkig) nog steeds heel tevreden met kleine dingen.

Maar een paar jaar geleden ben ik in het ouderlijk huis van mijn vader gaan wonen (is dat dan mijn grootouderlijk huis?) 
Mijn grootvader heeft het voor de oorlog laten bouwen, mijn vader en ooms zijn hier geboren en opgegroeid en mijn grootmoeder heeft hier haar hele volwassen leven gewoond. Mijn vader had het huis begin jaren '70 gekocht en verhuurde het eerst aan mijn oma en vervolgens aan mij.
Met het oog op maximale schenkingen en andere financiële (en belastings-) voordelen heb ik het huis vorige zomer net voor mijn 35e verjaardag snel nog even gekocht en nu voel ik me toch wel een beetje de hoeder van het familiebezit...
Heel mooi natuurlijk en ik vind het best bijzonder dat ik de opvolger ben van 3 generaties aan levens die zich in dit huis hebben afgespeeld; maar tegelijkertijd vind ik het ook best beangstigend omdat ik het huis heel snel heb gekocht en ik eerlijk gezegd niet de rust heb gehad om alles op mijn gemak op me in te laten werken. Voeg daarbij dat ik vorig jaar toch al niet zo best functioneerde en dan heb je een situatie waarin ik eigenlijk geen vat heb op hoe dit, met name, financieel nu precies in elkaar zit.

En daarom mijn grootste missie om in ieder geval mijn eigen financiën op orde te hebben; ik moet er niet aan denken dat ik dit huis straks moet verkopen omdat door mijn eigen stomme schuld straks de hypotheek niet meer zou kunnen betalen... (omstandigheden daargelaten, ik begrijp dat ik niet ALLES in het leven in de hand heb)
Het uitzoeken van de papieren en de motivatie om dat door te zetten tot het af was, in plaats van halverwege weer op te geven en de stapels zo mogelijk nog rommeliger dan ze al waren weer terug in de kast te mikken komt dus daaruit voort.
Dit was ook echt een eyeopener voor mij want ik wist niet dat een stuk van mijn onrust hierdoor kwam, maar toen ik gisteren de laatste stapel had uitgezocht, de achterstallige administratie had afgehandeld, weet wat ik met een paar laatste papieren moet doen EN omdat ik nu ook zeker weet dat er niet nog ergens zo'n stapel met onbekende, potentiële drama's bestaat, viel er bijna letterlijk een last van mijn schouders.

Dat gevoel houd ik graag vast want dat geeft absoluut motivatie om te zien hoeveel meer ruimte ik nog in mijn hoofd kan scheppen door ook de rest van de dingen aan te pakken.
En het laat ook zien dan men dus echt het meest lijdt door het lijden dat men vreest want de klus waar ik dus al een tijd tegen aan liep te hikken heeft me nu uiteindelijk 2 of 3 halve dagen gekost wat betekent dat wanneer ik het eerder had aangepakt het me nog minder tijd had gekost.

Ook belangrijk om te blijven onthouden: vaak duren klussen in je voorstelling VEEL langer dan in de werkelijkheid....

8 opmerkingen:

  1. Financiële onzekerheid is heel vervelend. En je kop in het zand steken is natuurlijk niet de oplossing. De oplossing is wat jij hebt gedaan: uitzoeken hoe je ervoor staat. En dat is saai, veel papier, veel stapels, veel mapjes. Maar elke dag een beetje en ineens is het klaar. En dan krijg je inderdaad rust. Supergoed van je.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. dank je wel :)

      En nu het klaar is, is het een kwestie van bijhouden dus ik heb mijn 'oude' regel van 1x per week administratie weer ingesteld: woensdagavond kijk ik alle binnengekomen papieren na en regel ik gelijk wat er geregeld moet worden.
      Hopelijk zal zo'n stapel niet meer voorkomen.

      Verwijderen
  2. Niets zo vervelend als onzekerheid. En vaak werkt het inderdaad zo dat zodra je overzicht hebt en weet waar je aan toe bent dat zo ontzettend veel rust geeft dat je daar een hoop energie mee bespaart.
    En het is natuurlijk supermooi dat het allemaal motiveert om gewoon door te gaan. En hoewel ieder natuurlijk zijn eigen huis aanpakt weet ik zeker dat we het met elkaar allemaal helemaal voor elkaar gaan krijgen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. dat denk ik ook!
      Dat 'gegluur bij de buren' maakt het voor mij in ieder geval makkelijker. Ik weet dat het niet voor iedereen zo zal werken en misschien ben ik wat dat betreft een kuddeschaap maar wanneer ik zie hoe het anderen vergaat en hoe jullie bezig zijn met jullie klusjes, wil ik niet achterblijven...
      Dat is dus voor mij ook een motivator en daarom kan ik me alleen maar bij je aansluiten: met z'n allen gaan we het voor elkaar krijgen :)

      Verwijderen
  3. Je slaat de spijker op de kop. (Financiële) Onrust kan woekeren en een stapel papier de grootste berg in je hoofd worden. Nu weet je wat je hebt en kan je het terug vinden en dat motiveert om je maandelijkse papierhandel gelijk op te bergen en je krijgt er rust van in je hoofd en lijf... Super hoor!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is inderdaad dat stukje van weten wat je hebt, of niet hebt en dus ook weten wat je moet en kunt doen waardoor ik het gevoel heb actief regie over mijn leven te hebben in plaats van maar in paniekvoetbal stijl op de omstandigheden te moeten reageren... dat kost veel tijd en energie en is gewoon Niet Leuk.

      En, ook al heb ik zelf de eerste stap gezet door de blogjes hier op te zoeken maar het zijn de acties van de dames (ik heb nog geen heer gevonden geloof ik?) wiens blog ik lees, die de motivatie telkens weer opwakkeren wanneer die dreigt in te kakken.
      Heerlijk :) ... en dank je wel!

      Verwijderen
  4. Hoop dat alles goed met je is. Vind je verhalen/belevenissen erg inspirerend. Vooral over n tas met spullen van december. Ik herinnerde me toen opeens dat ik in november al allerlei spullen naar boven had gebracht, om de kamer netjes te hebben voor mijn verjaardag. Het geeft enorm steun, te weten dat er meer mensen met van die "hopeloze" stapels bezig zijn. Dat geeft onzichtbaar energie om aan te pakken en eindelijk af te ronden! Hopelijk tot gauw! Hartelijke groeten, Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vreselijk laat maar niet minder gemeend: bedankt voor je reactie :) Ik was door persoonlijke omstandigheden de (opruim)weg en mijn blogspotje kwijtgeraakt maar heb het nu weer gevonden... helaas moet ik toegeven dat het een ouwe trouwe Stash & Dash is wat dit weer getriggerd heeft dus ik heb een stapje teruggedaan.
      Maar ben gelukkig niet helemaal op punt 0 beland, veel van wat ik hier geschreven heb is nog steeds op orde dus dat is wel weer hoopgevend :)

      groetjes,
      Karen.

      Verwijderen